Nya bener, sikep jeung rasa hayang nyaho jalma kana tiap kajadian. Sanggeus ngedalkeun kalimah pananya, sikep saterusna nyaéta: aya anu bener-bener paduli, aya ogé anu teu paduli, cukup ku ngedalkeun pananya, "Aya naon?" Peun.
Anu tarumpak mobil malah nanyana lain ka sasaha tapi kanu aya di jero mobil sorangan. "Aya naon, téh?" Geus tangtu, anu aya di jero mobil ngabati ngangkat taktak, ngerem mobil sakeudeung, ngarandeg, dius deui ngagas mobil, paburu-buru bisi kapegat macét.
Tiap kajadian anu lumangsung teu bisa leupas tina paningali balaréa. Jalma sagala hayang nyaho, ngakibatkeun tilu hal; paduli, haré-haré , jeung aya ogé anu teu paduli. Aya kahuruan di pasar -umpamana- aya anu saukur jadi wartawan dadakan, nanya: "Aya naon? Kusabab naon? Duhh harianeun?", saterusna lalajo pasar anu kahuruan nalika patugas cuh cih mareuman seuneu.
Jalma séjén saukur ngabati kerung, dina alam pikirna ngagarunem: "Kunaon nya? Boa aya anu ngahuru?" Aya ogé anu saukur ngalieuk, ngaliwat kitu baé, terus nanya: "Pasar kahuruan?" Ditembalan kuunggeuk ku anu ditanya. "He-eh", cenah ngan sakitu, paduli teuing.
Jalma anu sikep altruisna gedé mah langsung ngalakukeun hal anu disebut prakna. Aya ogé anu riweuh, utar-atur ku sungut sabari tutunjuk, nyieuh-nyieuh, gugupay kana mobil Damkar kawas tukang parkir, dunya saolah milik manéhna, ngan dirina wungkul anu saolah riweuh.
Éta kabéh mémang mangrupa sifat dasar manusa. Sahenteuna dina dirina aya sikep kamanusaan anu geus jarang tumuwuh dina diri jalma nalika euweuh kajadian nanaon.
Dina bulan puasa sababaraha taun ka tukang, nalika di Kota Sukabumi aya kénéh "Pasar Maréma", sok disebut ogé "Pasar Senggol", hiji jalma keur pada ngerepuk ku lobaan. Sanggeus saméméhna aya anu ngagorowok: " Aya copét!" ti saurang awéwé.
Teu kudu dititah, anu aya didinya langsung ngudag Si copét, geus kacerek langsung digebugan, anu asalna teu apal nanaon ogé pipilueun najongan Si copét. Kalolobaanna anu keur baralanja curinghak bari ngedalkeun pananya, " Aya naon?", aya copét! Kabéh panon anu aya di dinya ngalalajoan kana éta kajadian.
Jalma anu sok puluk-palak ka tukang dagang ogé milu ngamuk nyiksa Si copét, ngarasa jadi jalma anu pangbenerna jeung jadi pahlawan, sanajan pagawéan sabenerna nyingsieunan kanu dagang.
Eureun-eureun nalika patugas kaamanan datang, sabari nanya deui: "Aya naon?". Dijawab ku jalma anu asa jadi pahlawan, teu néwak copét tapi mantuan ngagebugan: " Aya copét, Pa." Sabari ngélék Si Copét anu humaregung pédah beungeut geus bencenur asak. " Oh, Si éta! " kerewek leungeun Si Copét dicekel dikatukangkeun.
Bérés kajadian éta, kabéh haré-haré deui nuluykeun urusanna séwang-séwangan. Si Tukang palak ogé kitu, bari ngarahuh, nalika aya anu nénjokeun manéhna buru-buru morongos bari ngomong: " Aya naon?"
Jalma-jalma teu leupas tina sagala hayang nyaho, urusan jalma séjén ogé teu leupas kudu dikanyahokeun. Kana pasualan anu deukeut jeung dirina sorangan, kumaha cara ningkatkeun kualitas hirup sok tara nepi ka dipikiran. Wegah.
Beungeut-beungeut anu salila ieu katénjo dina kahirupan lolobana ngan saukur jalma anu marahmay jeung bener-bener museurkeun pikiranna kana infotainment, kasus Jessica, teu diguar ngan nepi ka pananya: " Aya naon?", tapi geus soson-soson diguar, dianalisa, atawa saukur ngucap ulang anu geus dipedar ku para ahli dina TV.
Ngan angger, nalika aya kajadian anyar, jalma-jalma bakal ngucapkeun deui pananya: " Aya naon?"
Kang Warsa
Posting Komentar untuk "Aya Naon?"